Βασανισμένες γυναικούλες μπροστὰ στὸ συρματόπλεγμα
γυρνᾶνε τὸ σούρουπο στὴ γειτονιά (του κόσμου). Τὰ μαῦρα τους φουστάνια
σέρνουνται στὸ χῶμα ὅπως σέρνεται ἡ σπασμένη φτερούγα τοῦ χελιδονιοῦ,
μέσα στὶς τσέπες τῆς ποδιᾶς τους κάθουνται τὰ χέρια τους λιωμένα ἀπ’ τὶς μπουγάδες
κάθουνται σὰ δυὸ μικρὰ παιδιὰ μαλωμένα
καὶ μελετᾶνε τὴ ζωή, μελετᾶνε τὸν κόσμο
μελετᾶνε μιὰν ἐκδικηση, μιὰν εὐτυχία, λίγη (τὴν) λευτεριά.