Αχ πήγε, πού δεν πήγε
πήγε και του `παν φύγε
και άργησε να πάρει το καράβι
κι η μάνα του να ράβει φυλαχτά
λες και γεννήθηκε γι’ αυτά
που πια δε θα προλάβει

Αχ πάει, και πού δεν πάει
πάει για ν’ αγαπάει
κι αφήνεται σε εκείνο που όλο έρχεται
και δεν το καταδέχεται σταλιά
λες και του πήρε τη μιλιά
ζωή που δεν αντέχεται

Αχ πήγε, και πού δεν πήγε
πήγε και του `παν φύγε...