Λεν συχνά, ότι ραγίζει δεν κολλά
κι ότι παλιώνει ξεθυμαίνει
Λεν συχνά, πως η αγάπη που πονά
είναι υπόθεση χαμένη.

Μα εμένα δε με ρώτησε κανένας,
τις νύχτες που ‘μαι μόνη πως περνώ
Στη θέση μου αν ήταν ο καθένας,
θα λαχταρούσε το δικό σου γυρισμό.

Λεν πολλά, όμως ο πόνος δεν περνά
κι η απουσία πάντα μένει.

Λεν συχνά, πως το ποτάμι που κυλά
πίσω ποτέ πια δε γυρίζει
Λεν συχνά, ο χρόνος φέρνει γιατρειά,
φωτιά που καίει εξαγνίζει.

Μα εμένα δε με ρώτησε κανένας,
τις νύχτες που ‘μια μόνη πως περνώ
Στη θέση μου αν ήταν ο καθένας,
θα λαχταρούσε το δικό σου γυρισμό.

Λεν πολλά, όμως ο πόνος δεν περνά
κι η απουσία πάντα μένει.