Ρώτα τη νύχτα να σου πει τι λέν’ όσοι είναι μόνοι
κι όσοι δεν ονειρεύονται κι όσοι δεν αγαπιούνται
τι λένε όσοι χάνονται και όσοι λησμονιούνται
και όσοι βλέπουνε το φως όλο να χαμηλώνει.

Ρώτα τη μέρα που θα `ρθει ποιανού η καρδιά σπαράζει
και πως αντέχει να χτυπά όταν γλυκοβραδιάζει
ποιον καταπίνει η φωτιά και δε ρωτά κανένα
ρώτα κι εμένα να σου πω πώς ζω χωρίς εσένα.

Ρώτα τον πόνο να σου πει πόσοι τον προκαλούνε
σαν τους δαγκώνει η σιωπή, τους τρώει το σκοτάδι
και όσοι πατούν στα γόνατα για ένα μόνο χάδι˙
την μοίρα όσοι λάτρεψαν κι όσοι μαζί της ζούνε.

Ρώτα τη μέρα που θα `ρθει ποιανού η καρδιά σπαράζει
και πως αντέχει να χτυπά όταν γλυκοβραδιάζει
ποιόνε ξεχνάει ο Θεός και δε ρωτά κανένα
ρώτα κι εμένα, μάτια μου, πώς ζω χωρίς εσένα.