Η εκδίκηση φτάνει από την υπόγεια σκηνή
και είπες ως σκοινί, της θηλιάς ήταν σφιχτό
καθώς έσφιγγε και έσπαγε ενός θάφτη το λαιμό,
τον οδυρμό, αφού ξανά ήρθε απ’ το χαμό
που οι Terror X Crew δημιουργούν, ραδιουργούν
κάποιους στο γκρεμό οδηγούν πολλούς καθοδηγούν,
επηρεάζουν, τις ζωές αλλάζουν, τα νερά ταράζουν,
δεν διατάζονται μα ούτε διατάζουν, και στάζουν,
με στίχους που σαν λεπίδες κόβουν,
αυτούς που προκόβουν επειδή κεφάλι σκύβουν,
και όλη την ώρα απέχουν, κι όλους να γλύφουν,
μη λες πως δεν ξέρουν!
Και προσπαθούν να σταματήσουν εμάς
κι όσους μπορούν, όπως μπορούν
απ’ αυτούς που μας ακούν,
μα πάντα θα χάνουν, και ......... χρόνου(;)
να γλιτώσουν,
από όσους σπέρνουν, το χάος που σπέρνουν,
τον πανικό σπέρνουν, εκδίκηση παίρνουν,
και θα `ναι πάντα(;) και δείτε να κάνουμε ταραχή,
περνάμε από μία άλλη μελλοντική εποχή,
επαναστάτες από την υπόγεια σκηνή,

επαναστάτες της υπόγειας σκηνής,
επαναστάτες της υπόγειας σκηνής,
επαναστάτες της υπόγειας σκηνής,
επαναστάτες της υπόγειας σκηνής.

Για τη μουσική μας, κι αυτοί μας κατηγορούν
γιατί όσους μας ακούν τους κάνουμε λένε να ενεργούν.
με βία;!
Λοιπόν αλήθεια είναι η μουσική τρομοκρατία;
Όχι αστεία! Κηδεία σε κάθε hip-hop παρωδία,
που στα μάτια μας είναι εμπορική αηδία,
να τους αμπαρώσω στόματα, αναμενόταν από καιρό,
αληθινό, στιλ αυθεντικό, τρομακτικό, ερειστικό.
Και αυτό είναι το κακό, σου ήρθε ξαφνικό
γιατί σκληροπυρηνικό και σπαστικό για κάποιους,
με τους στίχους μου, ανοίγω τάφους και ρίχνω μέσα αυτούς,
που ανοίγαν τον δικό μου.
Κανέναν μαλάκα δε γουστάρω γι' αρχηγό μου.
Επιστροφή στα βασικά, θάνατος στα “αφεντικά”,
με εκτυφλωτική τρομοκρατία προσπαθείς
μα δεν μπορείς να μου αλλάξεις νοοτροπία
το μικρόφωνο είναι ανοικτό και θα `τανε σωστό
να το δίνεις από `δω, όσο ακόμα έχεις καιρό,
μη μιλώντας τόσα χρόνια μας τα κάνανε μπαλόνια,
ένα μάτσο με τσογλάνια, κυβερνητικά τσοτσόνια,
Όλοι μαζί ενότητα και αλληλεγγύη,
στα πόδια μας να πάψουνε να μπλέκονται, γελοίοι! (Και;)
Σίγουρα με αυτά που λέω εκφράζουνε και εσένα,
επειδή ακριβώς εκφράζουνε και εμένα και τους τρεις.
Και αδέρφια είμαστε όλοι, γιατί ούτε "εμείς" κι "εσείς"!
Επαναστάτες είμαστε όλοι της υπόγειας σκηνής!
(Χα χα)! Δεν το περίμενες αυτό!
Στυλ αυθεντικό, τρομακτικό που σ’ ενοχλεί,
σε εκνευρίζει, γιατί είναι αυτό που αφορίζεις,
είναι αυτό που τσαμπουνάς και θες να θάψεις,
θα το θάψεις κι αυτό, θα το θάψεις κι αυτό,
ότι κι αν κάνεις δε θα μας σταματήσεις,
γιατί όπου κι αν κοιτάξεις μπροστά σου θα βρεις
επαναστάτες της υπόγειας σκηνής!

Βγαίνω με τον ήχο τον ανώδυνο τον στίχο,
τον ακίνδυνο και τώρα το επώδυνο, επαναστάτες,
στα πλαίσια του κατεστημένου,
μέρος κι αυτοί ενός ακόμα παιχνιδιού στημένου,
κομμένου και ραμμένου, όσο θέλουν να σου αφήνουν,
όσο επιτρέπουν άλλοι οι μεγάλοι, να σου κλείσουν το κεφάλι,
γίνονται όλοι οργανά τους (του κράτους!), του κράτους,
που πάντα κάνουν ότι ακούν κι ότι τους πει η "μαμά" τους,
"επαναστάτες" πουλημένοι, βολεμένοι,
συμβιβασμένοι και τετριμένοι.
Κανείς (κανείς!) δεν τους καταλαβαίνει.
Και έχουνε οπαδούς "αληθινούς" επαναστάτες,
κοτόπουλα, μαμόθρεφτα και τύπους με γραβάτες,
συνέχεια τους προβάλουν, πλύση εγκεφάλου κάνουν
και τους βλέπεις σαν τσακάλια,
ξεκινάνε μες τα κανάλια να μιλάνε για αγώνες,
για κανόνες, τους αξίζουνε χλεμπόνες,
και τους παίρνουν συνεντεύξεις κι όσο αντέξεις,
στα σαλόνια να σ’ τα κάνουνε μπαλόνια,
τα κωθώνια τραγουδάνε, δεν τους φτάνουν ότι λένε
και έχουν μούτρα και μιλάν, καθώς τη θέση ξεπουλάν
με την πρώτη ευκαιρία την ψυχή τους την πουλάν',
για το χρήμα, τι κρίμα!
Και μια τελευταία ρίμα ειδικά αφιερωμένη,
σε κάθε τέτοιο βλήμα, γραμματείς και Φαρισαίοι,
που το παίζετε ωραίοι, φυλαχτείτε, βιαστείτε,
κρυφτείτε, όσο πιο γρήγορα μπορείτε,
στο πνεύμα μπείτε ή γαμηθείτε!
Και εσύ αδερφέ μου φτύσ’ τους, κατέστρεψέ τους,
όπου κι αν τους συναντήσεις, όπου κι αν τους δεις,
αν είσαι επαναστάτης της υπόγειας σκηνής!

Επαναστάτες της υπόγειας σκηνής,
επαναστάτες της υπόγειας σκηνής,
επαναστάτες της υπόγειας σκηνής,
επαναστάτες της υπόγειας σκηνής,
επαναστάτες της υπόγειας σκηνής,
επαναστάτες της υπόγειας σκηνής,
επαναστάτες της υπόγειας σκηνής,
επαναστάτες της υπόγειας σκηνής.