Μοναξιά μου τόσα χρόνια
φιλενάδα μου συγχώρα με
μια συντροφιά να είχα αύριο

Σαν παιδί δεν μ’ είχε νοιάξει
τα φτερά μου είχα φτιάξει
μα φοβάμαι τι θα φέρεις αύριο

Μόνη γεννήθηκα
Μόνη μου πάλεψα
Μόνη δε θέλω να είμαι αύριο

Μόνη μου έκλαψα
Μόνη μου πέθανα
Μόνη δε θέλω να είμαι αύριο

Κάπου κάπου γονατίζω
με μια προσευχή λυγίζω
αν θ’ αντέξω έστω μέχρι αύριο

Μοναξιά μου τόσα χρόνια
φιλενάδα μου συγχώρα με
μια συντροφιά να είχα αύριο