Σε κάποια ξένη γειτονιά
ψηλά προς το Παγκράτι
μετρώ τη νύχτα στη γωνιά
χωρίς να κλέισω μάτι.

Σε ενα παράθυρο κλειστό
έρημος αγναντεύω
και το κορίτσι μου ζητώ
να δω που το λατρεύω.

Για ένα κόριτσι απόνο
με πέρνει το παράπονο
χαράμισα στην πρώτη μου
αγάπη μου τη νιότη μου.

Περνούν διαβάτες βιαστικοί
και με κοιτούν θλιμμένα
μα εμένα ο νους μου είναι κει
στα τζάμια τα κλεισμένα.

Βγαίνουν στις πόρτες, στις αυλές
και με κοιτούν γειτόνοι
μα είναι οι πίκρες μου πολλές
κι η αγάπη με πληγώνει.

Για ένα κόριτσι απόνο
με πέρνει το παράπονο
χαράμισα στην πρώτη μου
αγάπη μου τη νιότη μου.