Να λοιπόν που ήρθε πάλι η χαρά, γύρισε ξαφνικά
Δες τα μάτια μου πως τρέχουν
και τρέχουν τα δάκρυα στα λόγια μπροστά
Ξεχασμένη μες την θλίψη καιρό
σαν τραγούδι πικρό
Όλοι γύρω μου ρωτούσαν τι έχει, τι τρέχει
μ’ αυτό το μικρό

Μην ακούσω κανένα να μιλάει ξανά για πληγές
η χαρά που έχω μοιάζει με γέννα
και για μένα αρχίζουν ξανά οι γιορτές

Κολλημένη στις παλίες διαδρομές έδιωχνα τις ευχές
κι όλα τα όνειρα μου έστελνα πίσω
ν’ αφήσω τις πόρτες κλειστές
Η εικόνα σου, καμμένη κι αυτή,
κι όποιος φταίει φυλακή
Μέρα αλλιώτικη ξυπνάω μπροστά σας
ξεσπάω και σπάω την σιωπή
Μην ακούσω κανένα να μιλάει ξανά για πληγές
η χαρά που έχω μοιάζει με γέννα
και για μένα αρχίζουν ξανά οι γιορτές

Να λοιπόν που ήρθε πάλι η χαρά.