Μου μιλάς για φεγγάρια
για του κόσμου τα πλάτια
και δε βλέπεις δυο μάτια
κουρασμένα που κλείνουν
μου μιλάς για ταξίδια
και για άγνωστες στράτες
μα οι δικές μου οι πλάτες
πρέπει ακόμα να δίνουν

Δεν έχω καιρό δε μου μένει καιρός
για όλα αυτά που μου λες
Αν έχεις καιρό αν σου μένει καιρός
κάτσε για μένα να κλαις

Μου μιλάς για παλάτια
που φωτούν σαν αστέρια
και δε βλέπεις δυο χέρια
κουρασμένα που τρέμουν
για ψηλά σκαλοπάτια
μου `χεις πει τόσα λόγια
μα τα δυο μου τα πόδια
δε μπορούν ν ανεβαίνουν