Σιωπηλά χαμογελάς
θες να πεις «κάτι συμβαίνει»
στη γιορτή τους δε χωράς
κάτι μακριά σε παίρνει

Και ξεμένεις πάλι εκεί
με μια εικόνα μπερδεμένη
που είναι τόσο ζωντανή
κι όμως ξαφνικά πεθαίνει

Ειν’ η πόλη μαγική
και να βγεις σε περιμένει
πες μια λέξη κι εσύ
τι κι αν πάει χαμένη

Σ'ένα άγραφο χαρτί
μια σκιά φυλακισμένη
θέλει να σε καταπιεί
για να είναι ευτυχισμένη

Δίνεις μια ξαφνικά
ρίχνεσαι στη φωτιά
γίνεσαι συννεφιά
και μετά ξαστεριά

Το ποτάμι κυλά
μας πηγαίνει μακριά
σ'ένα κόσμο ψηλά
θα βρεθούμε ξανά

Είναι απλά μια βουτιά
στα βαθιά τα νερά
κι αν την άκρη δε βρεις
κοίτα μην τρελαθείς

Μια σταγόνα βροχής
στην αυλή της σιωπής
ήσουν κάποτε
μα όλα αλλάζουνε πια