Ας ήταν να ’ρχονταν ξανά
τα περασμένα τα δειλινά
κι οι αναμνήσεις...

Με πόσα χτυποκάρδια
γυρίζαμε τα βράδια
μες τα στενά...

Τώρα μου λείπεις
παιδί γλυκό μου
στρώνω κρεβάτι
για σε απαλό...

Κάτω απ’ τ’ αστέρια
μ’ άδεια τα χέρια
Μου πες πως θα `φευγες για λίγο
μα απ’την καρδιά μου αυτό το κρύβω
κι αναπολώ...

Ας ήταν να `ρχονταν ξανά
τα περασμένα τα δειλινά
κι οι αναμνήσεις...