Είχα κι εγώ όνειρα τότε στην Κοζάνη
Μα ήταν λίγοι οι γαμπροί, δύσκολοι οι γάμοι
Δύσκολη, βλέπεις, η ζωή στην επαρχία
Μόνο με βόλτα και ελληνική ταινία

με μια βαλίτσα στην προκυμαία
Πήρα τα μάτια μου κι έναν Αντρέα
Και στην πλατεία Καπνικαρέα
Σπίτι ανοίξαμε τα δυο παρέα

Μα η μιζέρια και η δυσκολία
Μπήκε στο σπίτι μας κι έγινε αιτία
Για να χωρίσουμε με τον Αντρέα
Και ξαναβρέθηκα στην προκυμαία

Μόνη κοπέλα πώς να βαστάξω
Δάκρυ κορόμηλο πού να σε στάξω
Μπήκα σε κάποιο μπαρ στη σύγχιση μου
Κι αμέσως έφτιαξε η διάθεσή μου

Τώρα την άλλαξα απλώς την ιστορία
Με λένε ρόζι ενώ με λέγανε μαρία
Τώρα τη βόλτα μου τη λεν’ τροτουαρία
Και καταπίνω άμα λάχει και θηρία

Γαλάζιες κάλτσες και τακουνάκι
Σκιστή η φούστα, αχ το μεράκι
Γαλάζιες κάλτσες, έξω το στήθος
Γαλάζιες κάλτσες, τέρμα το ήθος