Θυμάμαι κάποια παλιά παροιμία
Που λέει κι ένας γνωστός μας γιατρός
Πώς πάνω απ’ όλα για να `χεις υγεία
Όσο δουλεύεις τόσο θα τρως

Μα για να φας σου χρειάζεται χρήμα
Και δυστυχώς δεν υπάρχουν λεφτά
Με τρεις κι εξήντα δε βγαίνει το μήνα
Αχ τα λεφτά, αχ τα λεφτά

Αν δεις πώς περνάμε
Εγώ κι η μητέρα
Με δίχως πατέρα
Και δίχως λεφτά

Μας άφησε νύχτα
Γιατί είχε μετρέσα
Και έμπαινε μέσα
Αχ πού είν’ τα λεφτά

Δύσκολο πράγμα κανείς να τα παίρνει
Και ιδιαιτέρως αν είναι ηθικός
Λέει η μαμά κι η ζωή μας διαβαίνει
Πολύ κακώς, πολύ κακώς

Ώσπου ένα βράδυ την έπιασε πόνος
Εγώ είχα πάει για να δω σινεμά
Κι ήρθε ο γιατρός και τη φρόντισε μόνος
Και δεν της πήρε ούτε λεφτά

Αν δεις πώς περνάμε
Εγώ κι η μητέρα
Με δίχως πατέρα
Και δίχως λεφτά

Μας άφησε νύχτα
Γιατί είχε μετρέσα
Και έμπαινε μέσα
Αχ πού είν’ τα λεφτά

Το περίεργο είναι
Ότι η μαμά κι ο γιατρός τα μπλέξανε
Και σε μένα λέγανε
Πώς όσο δουλεύεις τόσο θα τρως
Αλλά τελικά έτρωγε μόνο η μαμά...