Χρειάζομαι όλο το μίσος σου απόψε
να λάμπεις σαν τότε, χρυσό μου δρεπάνι
Κανείς δε σε φτάνει σαν παίρνεις καρδιές

Και πνίξε με, απόψε, το ξέρω πως θέλεις
Στον κάμπο που τρέχεις θολό μου ποτάμι
ξοπίσω σου σέρνεις δικές μου κραυγές

Μου `δωσες κρασί, αχ δηλητήριο
Ποιος θα σου το πει πως σ’ αγαπώ
Κοίτα μια στιγμή, αχ φαρμακώθηκα
Κάνω μιαν ευχή, δε θ’ ακουστεί

Γεμάτη φαρέτρα μ’ εμένα στόχο
λυγίζει σαν τόξο, λιγνό μου κορμάκι
Σταμάτα λιγάκι να ρίχνεις αιχμές

Με μάτια σβηστά μου απλώνεις το χέρι
και σα να `σαι χέλι γλιστράς και σε χάνω
Πάλι κρυφά σου μετρώ τις στιγμές