Μεγάλο όρκο έδωσες,
ποτέ να μη μ’αφήσεις,
για πες μου πως το μπόρεσες
τον όρκο να πατήσεις
και μένα που σε λάτρεψα
μονάχη να μ’ αφήσεις.

Τα λόγια που μου έλεγες.
τα σβήνεις ένα- ένα,
σημάδι της αγάπης σου,
δεν έμεινε κανένα
μονάχα το φαρμάκια σου,
βαθειά μου χαραγμένα.

Θυμήσου που γλυκόγερνες,
στο στήθος μου επάνω,
ακόμα δε συνήθισα,
πως φεύγεις και σε χάνω,
μα την καρδιά που έλιωσες,
εγώ τι να την κάνω.