Τι είναι λίγο, τι πολύ ποιος μπορεί ν’ αποφασίσει;
Ετσί είναι αυτη η ζωή, στη στιγμή ψάχνουμε λύση.
Κάποιοι τρέχουν σαν τρελοί, κάποιοι άπλα το περιμένουν,
άλλοι σπάνε σαν γυαλί και οι δυνατοί επιμένουν.

Τ’ όνειρό μου κανέναν δε θ’ αφήσω να ζήσει
αποφάσισα να το ζήσω εγώ.
Τ’ όνειρό μου κανένας δε θα διεκδικήσει,
το κρατάω για μένα, το `δα πρώτος εγώ
γι’ αυτό τ’ όνειρο ζω.

Η ζωή είναι μικρή για ν’ αφήσω τα ονειρά μου,
κάποιος άλλος να τα ζει να τα παίρνει μακριά μου.
Οι στιγμές μοναδικές και δε θα γυρισούν πίσω,
κι αν μου μείνουν ενοχές θα `ναι για όσα δε θα ζήσω.

Τ’ όνειρό μου κανέναν δε θ’ αφήσω να ζήσει
αποφάσισα να το ζήσω εγώ.
Τ’ όνειρό μου κανένας δε θα διεκδικήσει,
το κρατάω για μένα, το `δα πρώτος εγώ
γι’ αυτό τ’ όνειρο ζω.

Πόσ’ ανέχτηκα, τόσα δέχτηκα κάπου μπλέχτηκα
και τρελάθηκα, αντιστάθηκα, φτάνει σκέφτηκα...

Τ’ όνειρό μου κανέναν δε θ’ αφήσω να ζήσει
αποφάσισα να το ζήσω εγώ.
Τ’ όνειρό μου κανένας δε θα διεκδικήσει,
το κρατάω για μένα, το `δα πρώτος εγώ
γι’ αυτό τ’ όνειρο ζω,
γι’ αυτό τ’ όνειρο ζω!..