Τα παιδιά στη γειτονιά κάνουνε πλάκα
και στην πλατεία κοροϊδεύουνε τον βλάκα
στον δεύτερο πάλι γαμάνε την πουτάνα
δεν έχω διάβασμα παράτα με ρε μάνα
Μέρα τη μέρα, κάθε Δευτέρα
είναι η ανάγκη που ξυπνάει τον πατέρα
και σου σφινώσανε μες στο μυαλό μια σφαίρα
να γίνεις λέρα για να κυβερνάς γαλέρα
είναι η οικογένεια, μες στη σχιζοφρένεια
ο κοινωνικός ιστός έχει σπάσει με κάθε έννοια
γι'αυτό πηδάνε τα κάγκελα του σχολείου
για να πά'να χτυπηθούν με τα ΜΑΤ μες στη Σταδίου
δεν φταίει η 7, δε φταίει η 13
δεν φταίει η Original, φταίει η διαιτησία
γι'αυτό ήσουνα στα κάγκελα της 4 προχθές
γι'αυτό θυμάσαι μάγκα μου τη σκεπαστή και κλαις
Δεν παίζει ελπίδα, παίζει αδιαφορία
έξω από το σπίτι βία, μέσα η αγωνία
πάλι τα ίδια, αυτή είναι η αλήθεια
στέλνουν ακόμα μια γενιά μες στα σκουπίδια

Δεν παίζει ελπίδα, μάγκα το είδα
θέλουν ακόμα μια γενιά με αλυσίδα
γιατί είναι αρχίδια, πάλι τα ίδια
θέλουν ακόμα μια γενιά μες στα σκουπίδια

Είναι η οργάνωση, μες στην αποχαύνωση
παίζει ελευθερία λόγου μα δεν έχεις άποψη
δεν φταις εσύ, φταίει η πουτάνα η τιβί
και ένα σχολείο που σε πήγε σα πρόβατο στο σφαγείο
σαν τον μπαμπά σου, σαν τον παππού σου
σ'έχουν για πέταμα σαν όλους τους δικούς σου
γι'αυτό σου φταίνε όλα και σ'ακούω να βρίζεις
γι'αυτό αυτούς που ψήφισαν αυτοί και εσύ ψηφίζεις
είναι η αλυσίδα, είναι η σφίγγα
που σέρνει όλες τις γενιές μες στα σκουπίδια
και έσυ κάθε 25η και ογδόη
πιόνι μου κρεμάς τη σημαία έξω απ'το μπαλκόνι
είναι το story που'μαθαν στο αγόρι
για όταν τραβάει η ζωή το ανηφόρι
και αν είναι ίδιο το παιδί, ίδιο να μείνει
το κράτος, σκοτώνει το αλλιώτικο με ηρωίνη
τα παιδιά στην γειτονιά δεν κάνουν πλάκα
και στην πλατεία τον τρελάνανε τον βλάκα
στον δεύτερο μάλλον παντρεύτηκε η πουτάνα
και ένα χρόνο τώρα μου'χεις λείψει μάνα

Δεν παίζει ελπίδα, μάγκα το είδα
θέλουν ακόμα μια γενιά με αλυσίδα
γιατί είναι αρχίδια, πάλι τα ίδια
θέλουν ακόμα μια γενιά μες στα σκουπίδια


Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 203.
Ακούω βήματα απ'έξω και η περίμετρος σωπαίνει
Οι μηχανές μας πείσανε πως για όλα φταίνε οι άλλοι.
Ο διπλανός και ο από πάνω. Ο δυνατός και ο αδύνατος.
Και εμείς ζαλισμένοι από αρώματα.
Συνεχίζαμε να κοιτάμε τις οθόνες του τίποτα.
Και τώρα που μας κάναν χίλια κομμάτια, βρήκαμε μάτια για να δούμε και φωνή για να φωνάξουμε.
Στη σφραγίδα των μηχανών, υπάρχει μια φράση:
"Εκεί κρύβεται η αλήθεια, αλλά τώρα είναι αργά". Αργά για να νιώσουμε...