Είναι το αγώνισμα σκληρό,
γεμάτες οι κερκίδες.
Τρέχω στον έρωτα καιρό
καρδιές φωτοβολίδες.

Σπάω συνέχεια τα ρεκόρ,
τ’ αστέρια αφήνω πίσω.
Κάνω τη μοναξιά μου σπορ
και πάω να την κερδίσω.

Θέλει πρωτιά και η καρδιά
Μπροστά να βγει να ξεχωρίσει
Αντίπαλο να `χει μην είναι μοναχή
Στα χέρια μέσα να ραγίσει.

Κορμί μου θα `σαι φαβορί,
κανένας δε σε πιάνει.
Πρέπει κι ο χρόνος να μπορεί
να δέχεται να χάνει.

Περνάω θάλασσες, βουνά
κι έρχομαι σε εσένα.
Δε βλέπω τέρμα πουθενά,
γίναμε οι δυο μας ένα.