Σκληροί καιροί μες στη φωτιά
εφτά καημοί, πληγές εφτά.
Κι εγώ κρατώ κλαδί ελιάς
κι εσύ να κλαις σαν με κοιτάς.

Ελλάδα, στους ώμους
τη γη κουβαλάς,
εσύ που χάραξες τους δρόμους
τη φωνή σου να βρεις, ζητάς.

Σαν μια γιορτή απ’ τα παλιά
χρυσή εποχή θα `ρθεί ξανά.