Εγώ ναυάγιο στο ίδιο πάτωμα
Και δυο χιλιόμετρα εσύ πιο πέρα
Φοράει η άνοιξη δικό σου άρωμα
Που δεν το ξέχασα ούτε μια μέρα..

Δε θα κοπεί ποτέ όπου κι αν ζεις
Το νήμα που μας δένει
Πες μου γιατί... να είμαστε εμείς
Στο πλήθος δυο ξένοι..

Κάτω απ’ τον ίδιο ήλιο
Δύο άγνωστοι εμείς
Κι αν μαζί του ανατείλω
Θ’ αποφύγεις να με δεις..
Δε με πονάς... και πού να πω για μας
Δεν έχω ένα φίλο
Αν μ’ αγαπάς... αντίθετα μην πας
Κάτω απ’ τον ίδιο ήλιο..

Τις Κυριακές καθώς θα βγαίνουμε
Αν θα συμπέσουμε στα ίδια μέρη
Τους αδιάφορους θα παρασταίνουμε
Λες και δεν κράτησες αυτό το χέρι..