Η αγάπη θέλει την ανάσα να μιλά
Τη φωτιά να καίει στη βραδιά που κλαίει
Σαν κρυφοκοιτά

Η αγάπη ρέει σε ποτάμια σιγανά
Κι όλο εκείνη φταίει σαν γλιστρά και πλέει
Πάνω η καρδιά

Σε θυμάμαι, σ’ έχω χάσει, αποφεύγω να σε δω
Και ρωτώ μήπως περάσει της ματιάς σου το θολό
Σε αγγίζω, με τρομάζεις κι όσα θέλω να σου πω
Ξενυχτούν μήπως χαράξει και χαθούν στο πρωινό

Η αγάπη μένει σε σοκάκια σκοτεινά
Μένει κι όλο τρέφει τη σκιά που γνέφει
Πίσω απ’ τη ματιά

Η αγάπη λέει πως θα ζει παντοτινά
Κέρδος δεν αντέχει, μόνο επιστρέφει
Σ’ όσους αγαπά