Γιος του χαμού και την ελπίδας
λιακό παιδί ο Λεωνίδας.

Με όλα τα φώτα ανοιχτά
και το μυαλό και την καρδιά,
στη μακρινή πατρίδα φτάνω,
το όνειρο αλήθεια κάνω.

Θα ΄ρθω να θυμηθώ και να ξεχάσω
κι όμως Θεσσαλονίκη μου δε θα σε ξαναχάσω.

Οποίος θα δει την παιδική ψυχή μου
θα αναγνωρίσει αμέσως την πληγή μου.

Μα η αγάπη αγρυπνά
τη νιώθω πια πολύ κοντά,
τον εφιάλτη μου απομακρύνω,
τον πόνο και τις στάχτες πίσω αφήνω.

Θα ΄ρθω να θυμηθώ και να ξεχάσω
όμως Θεσσαλονίκη μου δε θα σε ξαναχάσω.