Αν γεννηθώ, στην αγκαλιά της τρομαγμένης πολιτείας
κι αν απ’ τα φώτα, του θριάμβου τυφλωθώ!
σκυφτοί κι αδιάφοροι περνάν από μπροστά μου
οι άνθρωποι, της πολιτείας π’ αγαπώ!

Θα γεννηθώ, κάτω απ’ τις λεύκες, τις ψηλές, στη ρεματιά
σαν πινελιά, ενός ωραίου, τρελού τεχνίτη
Έτσι απλά και σιωπηλά θα γεννηθώ...
Έτσι απλά και σιωπηλά θα γεννηθώ...

Θα γεννηθώ, στου ονείρου σου, τη σκοτεινιά
θα `μαι το δάκρυ, που σου ξέφυγε απ’ τα μάτια
Έτσι απλά και σιωπηλά θα γεννηθώ...
Έτσι απλά και σιωπηλά θα γεννηθώ...