Μικρό παιδί, γυρνούσα στους δρόμους.
Έτρεχα, έπαιζα κι ονειρευόμουνα.

Χαρούμενες φάτσες, αστείες γκριμάτσες
κι ένα ζευγάρι παπούτσια..., ονειρευόμουνα!

Σ’ ένα παγκάκι, το πρώτο στιχάκι.
Δίπλα η καρδιά κι εγώ ονειρευόμουνα.

Με το αεράκι, πέφτει ένα αστέρι μπροστά μου
κι εγώ ονειρευόμουνα

Έναν κόσμο γεμάτο λουλούδια!
Έναν κόσμο γεμάτο τραγούδια..., ονειρευόμουνα!
Έναν κόσμο γεμάτο αγγέλους!
Έναν κόσμο δίχως πολέμους..., ο τρελός φανταζόμουνα!

Οι πρώτες σταγόνες, του Φθινοπώρου το δάκρυ,
κοντά μου κι εγώ ονειρευόμουνα.

Βρεγμένο το χώμα, μύριζε ακόμα,
αίμα και θειάφι κι εγώ ονειρευόμουνα.

Για συντροφιά μου τα δύο βιβλία.
Για δεκανίκι μου την Ιστορία, ονειρευόμουνα!

Γέμισε ο μύθος με τόσους χειμώνες.
Με στάχτη κι αγάπη κι εγώ ονειρευόμουνα.