Στην αγκαλιά του ψεύτικου στου νοσηρού τη γη
πέρασα χρόνια αμέτρητα θέριεψα μια πληγή
και που και που το χάδι σου γινότανε φιλί
πόσες φουρτούνες ταίριαξα σε μια διαδρομή.
Μ’ ανέστησε ξανά αυτός που με εμπιστεύτηκε
μ’ ένα βαρύ μα τίμιο σύμβολο της καρδιάς
αυτά είναι τα σημάδια μου δεν ντρέπομαι τα δείχνω
εγώ έχασα τη βάρδια μου απ’ τον βαθύ μου ύπνο.
Νέος πολλά υποσχόμενος μα με μυαλά παιδιού
νωρίς πολλά μου χάρισαν μα κοίταξα αλλού
γαντζώθηκα απ’ τη μάνα μου και έζησα σαν τρελός
κλείστηκα μες τα σπλάχνα μου αθώος μα τυφλός.
Κανένα σας δεν ξέχασα έψαχνα να με βρω
συνήθισα στα ψεύτικα μα είμαι και πάλι εδώ.