Μια ιστορία θα σας πω για κάποιον Μπαρμπαρόσσα
που ζούσε κάπου απέναντι στην άκρη του χωριού
λέγανε πως ταξίδεψε τη γη απ’ άκρη σ’ άκρη
με το καράβι του άγγιζε τις άκρες τ’ ουρανού.

Όλοι τον ερωτούσαμε για τα παλιά τα χρόνια
κι ό,τι θυμάται να μας πει που `ξερε μόνο αυτός
για δράκους και για πρίγκιπες, για κάστρα και νεράιδες
κι εκείνος δίχως να σκεφτεί έλεγε σοβαρός...

Λαλερολαλέρερο, λαλερολαλέρερο

Λέγανε πως τον τρέμανε σ’ ανατολή και δύση
και πως τον ήλιο να κρυφτεί πρόσταζε μόνο αυτός
με το σπαθί του μέτρησε χίλιες ζωές και βάλε
μα πως τα βράδια στο Θεό μιλούσε μοναχός.

Όλοι τον ερωτούσαμε για τα παλιά τα χρόνια
κι ό,τι θυμάται να μας πει που `ξερε μόνο αυτός
για δράκους και για πρίγκιπες, για κάστρα και νεράιδες
κι εκείνος δίχως να σκεφτεί έλεγε σοβαρός...

Λαλερολαλέρερο λαλερο λαλλερερο.

Μια μέρα του ζητήσαμε γι’ αγάπη να μιλήσει
μήτε κυρά είτε μάγισσα που να `χε ερωτευτεί
και σα βουνό σηκώθηκε και κοίταξε τ’ αστέρια
κι αμέσως ετραγούδησε με βροντερή φωνή...

Λαλερολαλέρερο, λαλερολαλέρερο.