Εσύ κυρά που κάθεσαι και υφαίνεις τους ιστούς σου
ακροβατώντας στ’ όνειρο μ’ αόρατο σκοινί
λύσε με από τα μάγια σου και ελεύθερο άφησέ με
μ’ αν θέλεις πάλι τσίμπαμε να `μαι ξανά παιδί.

Θα `θελα το φαρμάκι σου να το `κανα τραγούδι
το βάδισμά σου να `κανα χορό των ξωτικών
θα `θελα από έντομο να σ’ έκανα λουλούδι
για να ευωδιάσω μια στιγμή τον κόσμο των ψυχών.

Έλα κυρά και πάρε με στην άκρη του ουρανού σου
και δείξε μου στη χώρα σου την πόρτα του σπιτιού σου.
Έλα κυρά και πάρε με σε δάση σε λιβάδια
και μάθε με να περπατώ με φως στα σκοτεινά.

Θα `θελα το φαρμάκι σου να το `κανα τραγούδι
το βάδισμά σου να `κανα χορό των ξωτικών
θα `θελα από έντομο να σ’ έκανα λουλούδι
για να ευωδιάσω μια στιγμή τον κόσμο των ψυχών.