Άραγε χελιδόνι μου
ποιά θάλασσα σε φέρνει
και ποιος σε περιμένει
μ’ αυτόν τον καλό καιρό.

Άσπρο έχεις το στήθος
και μαύρα τα φτερά,
τη θάλασσα στη ράχη,
στα δύο την ουρά.

Στέκομαι μπρος στη θάλασσα
και πάλι σε κοιτώ
λίγο που γέρνεις, λίγο ανεβαίνεις
κι ίσα που αγγίζεις το νερό.

Άραγε πόσους τόπους μας
θα πέρασες εσύ,
άραγε τη φωλίτσα σου
πού να `χτισες κι εσύ.

Αχ, να `ξερα αν διάβηκες
από κει που εγώ βαστώ
πόσα αλήθεια θα ρωτούσα
να μου πεις και να σου πω.

Μα ούτε λέξη δε μου είπες
για όλα αυτά που σου μιλώ
λίγο που γέρνεις, λίγο ανεβαίνεις
κι ίσα που αγγίζεις το νερό.