Χαρά, που ήρθες τόσο ξαφνικά
σε μια ζωή που έκλεινε τα μάτια
σαν πυροτέχνημα στη σιγαλιά
που με ξυπνά
στην κάμαρη την άδεια

Και βλέπω τη μοίρα γραμμένη
σ’ ένα νησί, να στέκει σαν μισό ψηφιδωτό
αγάπη γαλάζια ντυμένη
μες στου Αιγαίου το βυθό

Γυρνώ και μπαίνω πάλι στο χορό
σαν το παιδί μπερδεύω κάθε βήμα
υγρό φιλί, κοχύλι αλμυρό
να σε χαρώ
που σ’ έφερε το κύμα