Στην παγίδα πέσαμε κι ο εχθρός σαράκι
Δούρειος και ύπουλος έσταζε φαρμάκι
Κίνδυνοι ανύπαρκτοι μας πολιορκούσαν
και οχυρωνόμασταν μα εκείνοι μέσα δρούσαν

Τώρα που οι σάλπιγγες γκρεμίζουνε τα τείχη
Απ’ τις Ερινύες πώς θα φυλαχτείς
Μη χρεώνεις λάθη σου στους άλλους και στην τύχη
Δες τον εαυτό σου, το μίζερο εγώ σου
Έστω και στο τέλος να παραδεχθείς

Την αχίλλεια φτέρνα μας θα τη βρει το βέλος
Μια μικρή κερκόπορτα που οδηγεί στο τέλος
Μονοπάτι αφύλαχτο για τον Εφιάλτη
Η καμπάνα σήμανε την ώρα την εσχάτη

Τώρα που οι σάλπιγγες γκρεμίζουνε τα τείχη
Απ’ τις Ερινύες πώς θα φυλαχτείς
Μη χρεώνεις λάθη σου στους άλλους και στην τύχη
Δες τον εαυτό σου, το μίζερο εγώ σου
Έστω και στο τέλος να παραδεχθείς