Σαν παραμύθι ελληνικό
αρχίζει ο τόπος μου και μαρτυράει
παράλογο και λογικό
κι η ανέμη ξώφαλτσα χτυπάει

Μέσα μου ρίχνω όλο το φως
απλώνω του παραμυθιού το νήμα
τη μοναξιά ξεπλένω εντός
να μάθω θέλησα το ποίημα
Ελληνικός καφές διπλός
Ελλάδα στείλε μου το σήμα

Ελληνικός καφές διπλός
το σκηνικό ένα καφενείο
πως ήρθε έτσι ένας καιρός
που γίναμε ένας αριθμός
το ένα κι ένα σαν λυγμός
με τίποτα δεν κάνουν δύο

Σαν παραμύθι ελληνικό
αρχίζει τ'όνειρο και ξεθωριάζει
ανάλογο και ξαφνικό
απόμακρη η αλήθεια μοιάζει

Δίπλα μου έχω τα εντός
φοβάμαι τώρα να σ’ ανοίξω
Ελλάδα αίμα του παντός
μέσα σου έρχομαι να σκύψω
Ελληνικός καφές διπλός
φοβάμαι πάλι να σ’ ανοίξω