Τόσο παράπονο ποιος το έριξε
στο ποτήρι να το πιω σαν κρασί γλυκό
Μάγισσα ήτανε και με μέθυσε
όμως τώρα πώς θα βρω άκρη στον καημό

Δυο ματάκια μια βραδιά με κοιτάξανε
στου Βαρδάρη τα στενά και με κάψανε
Δυο ματάκια με καημούς με κεράσανε
και στης Σμύρνης τις φωτιές με πετάξανε
και στης Σμύρνης τις φωτιές με πετάξανε

Μου υποσχέθηκε με τα μάτια της
το κορμί της, την καρδιά, κείνη τη βραδιά
κι άφησε πίσω της τα σημάδια της
να μη βρίσκω λησμονιά και παρηγοριά

Δυο ματάκια μια βραδιά με κοιτάξανε
στου Βαρδάρη τα στενά και με κάψανε
Δυο ματάκια με καημούς με κεράσανε
και στης Σμύρνης τις φωτιές με πετάξανε
και στης Σμύρνης τις φωτιές με πετάξανε