Η ζέστη αφόρητη κι ο ιδρώτας με σκοτώνει
κλειστά παράθυρα, φωνάζουν οι γειτόνοι
η μουσική στην διαπασών έργα δικά σου
και σκορπισμένα στο κρεβάτι γράμματά σου.

Κι εσύ να λείπεις και να λείπει η ζωή μου
κοφτές ανάσες και να λιώνει η ψυχή μου
τι να `ναι άραγε αυτό που σε θυμίζει
και την καρδιά μου η ερημιά πόνο γεμίζει.

Η ζέστη αφόρητη και δύσκολο να αντέξω
κλειστές κουρτίνες κι ούτε μια ματιά για έξω
φωτογραφίες στην σειρά το πρόσωπό σου
γραμμένο κάπου ένα ακόμη σ’ αγαπώ σου.