Δεν είναι μάτια μου για μας τα παραμύθια
οι βασιλιάδες τα παλάτια τα χρυσά
στην τελευταία τη σελίδα πάντα μένουν
κι είναι τα πλούτη τους απλά μια ζωγραφιά

Που να βρω τάχα μια νεράιδα σαν και σένα
κι από τα μάτια σου φλουριά πιο φωτεινά
ένα βιβλίο όλο κι όλο η ζωή τους
ενώ η δική μας απ τον κόσμο πιο πλατιά

Μη σε μαγεύουν τ’ ακριβά τους τα στολίδια
κράτα το χέρι μου μονάχα πιο σφιχτά
άλλωστε ξέρεις πως στο τέλος με μια φράση
γράφουν πως ζούμε εμείς απ’ όλους πιο καλά