Ξεθωριάζεις μες τους δρόμους
τις βιτρίνες και τα φώτα
έκοψες στα δυο τους νόμους
χάραξες δική σου ρότα,
πεταλούδα σε επικίνδυνο λουλούδι
κι έχεις πνίξει της ψυχής το αγγελούδι.

Και δίνεσαι, σκορπίζεσαι
στον άνεμο του λάθους
και ψεύτικα γελάς
και όλο ξεμυαλίζεσαι
στην θύελλα του πάθους
και έρωτα πουλάς.

Ξεμακραίνεις από μένα
και συνέχεια προσποιείσαι
γίναν τα όνειρά σου ψέμα
κι η ζωή σού λέει ζήσε,
μία καρδιά χίλια κομμάτια χωρισμένη
και η πόρτα της μικρή και κλειδωμένη.