Είχα γλιτώσει απ’ τη βροχή
μα έπεσα στο ρέμα,
στα λόγια τους που πίστεψα
και στο δικό τους ψέμα.

Μα όσα κι αν τάξουν και να πουν,
δεν θα με ξεγελάσουν,
δεν την πουλούν τη λεβεντιά
για να την αγοράσουν.

Εμένα μ’ έπλασ’ ο Θεός
ψηλά για να πετάω,
είμ’ αετός - σταυραετός,
στη γη δεν ακουμπάω,
έχω τον άνεμο αδερφό,
τον ήλιο αγκαλιάζω,
είμ’ αετός - σταυραετός,
στ’ αστέρια εγώ φωλιάζω,
είμ’ αετός.

Και τα φτερά μου αν πλήγωσαν,
εμένα δε με πιάνουν,
στον ήλιο δίπλα κάθομαο,
μέσα στο φως με χάνουν.

Έχω φτερά και στην ψυχή
και μόνος μου πετάω,
βλέπω ανθρωπάκια από ψηλά
κι εγώ χαμογελάω.

Εμένα μ’ έπλασ’ ο Θεός
ψηλά για να πετάω,
είμ’ αετός - σταυραετός,
στη γη δεν ακουμπάω,
έχω τον άνεμο αδερφό,
τον ήλιο αγκαλιάζω,
είμ’ αετός - σταυραετός,
στ’ αστέρια εγώ φωλιάζω,
είμ’ αετός.