Κι όμως εσύ, Sara,
δεν φοβάσαι τα φρούτα του πάθους.
Κυλά το δηλητήριο στο σώμα σου, Sara,
κι όπου να `ναι, σου χαρίζει τα μαύρα φτερά.

Γίνεσαι νύχτα ανάλαφρη, Sara,
δεν ξέρω σε ποιους τόπους γυρνάς
με τέσσερα φεγγάρια στην πλάτη σου, Sara,
τέσσερα γαλήνια ξέφωτα.

Το σκουλήκι της γνώσης ζήλεψε, Sara,
γόνιμη ομορφιά, ζιζάνιο,
φωλιάζει στη χλόη του στέρνου μου, Sara,
και περιμένει τα δώρα απ’ το κυάνιο.

Μπορεί στα φαράγγια των Σιού, Sara,
μπορεί και στον Σμόλικα...
Κάνεις τις πέτρες να σκιρτάνε, Sara,
σπάζοντας τον άγνωστο κώδικα.