Τα φωνήεντα εφτά,
για τα χείλια τα καυτά,
και τα σύμφωνα κρυμμένα
στ’ ουρανίσκου τον πυθμένα.

Τι είσαι εσύ και τι είμαι εγώ,
σαν νταλίκα σ’ οδηγώ,
να το βλέμμα μου το πλάνο,
πέσε απόψε καταπάνω.

Η καρδιά στη ζυγαριά,
γέρνει πάντα απ’ τη μεριά,
που το σώμα αναστενάζει
και την ήττα του γιορτάζει.

Τι είσαι εσύ και τι είμαι εγώ,
σα νταλίκα σ’ οδηγώ,
στη φωτιά μας παρασέρνει,
μια ταχύτητα κομμένη.

Σταυροδρόμι το φιλί,
στων θαυμάτων την αυλή,
κι όσα στόματα φιλιούνται,
τόσοι δρόμοι συναντιούνται.

Τι είσαι εσύ και τι είμαι εγώ,
σαν νταλίκα σ’ οδηγώ,
για να βγούνε τα γραμμένα,
άσε ελεύθερα τα φρένα.