Χθες βράδυ ονειρεύτηκα
πως ήμουνα κοντά σου,
δάφνη στο προσκεφάλι σου
στάλ’ απ’ τα δάκρυά σου.

Μα το πρωί σαν ξύπνησα
κι έσβησε τ’ όνειρό μου,
τα δάκρυα απ’ τα μάτια σου
μείναν στο πρόσωπό μου.

Τα χάιδεψα, τα φίλησα,
ποτέ να μη στεγνώσουν,
να στάζουν μέσα στην καρδιά,
ν’ ανθίζει τ’ όνειρό σου.

Μα όπως κάθε πρωινό
παλεύει η αυγή τη νύχτα,
πώς να μονιάσεις χωρισμό
και της αγάπης πίκρα.

Όσο βαστούν τα όνειρα
τόσο κρατάει κι η ζάλη,
πώς να μεθύσεις τον καημό
με μια σταγόνα δάκρυ.

Τα χάιδεψα, τα φίλησα,
ποτέ να μη στεγνώσουν,
να στάζουν μέσα στην καρδιά,
ν’ ανθίζει τ’ όνειρό σου.