Γέμισε και πάλι το τασάκι,
η καρδιά μου άδεια περιμένει,
μα στου σαλονιού το τραπεζάκι
η φωτογραφία σου πια μένει.

Πέφτει το σκοτάδι,
έσβησε το χάδι,
μόνη ταξιδεύω
στον καιρό τον άγριο,
ψάχνω για κουράγιο,
σύννεφα μαζεύω.

Να `μουνα στη νύχτα σου πλημμύρα,
ξαφνικά να μπω στο όνειρό σου,
κι όσο πόνο από σένα πήρα,
μέλι να τον κάνει ο καημός μου.

Πέφτει το σκοτάδι,
έσβησε το χάδι,
μόνη ταξιδεύω
στον καιρό τον άγριο,
ψάχνω για κουράγιο,
σύννεφα μαζεύω.

Πέφτει το σκοτάδι.