Όσοι μ’ ακούν να τραγουδώ
νομίζουν πως γλεντάω,
μα εγώ βαθιά πονάω,
μα εγώ βαθιά πονάω.

Έχω για μάνα τον καημό
και γι’ αδερφό τον πόνο,
και με τι κέφι τραγουδώ,
εγώ το ξέρω μόνο.

Εγώ το ξέρω μόνο,
εγώ το ξέρω μόνο.

Ως πότε πια μεσ’ στη ζωή
θα τυραννιέμαι τόσο,
μα πότε θα γλιτώσω,
μα πότε θα γλιτώσω.

Όλη η ζωή μου πέρασε
με στεναγμό και δάκρυ,
κι ακόμα βασανίζουμαι
μα πού να βρω την άκρη.

Μα πού να βρω την άκρη,
μα πού να βρω την άκρη.

Εγώ μπορεί να τραγουδώ
μα μέσα μου σπαράζω
και βαριαναστενάζω,
και βαριαναστενάζω.

Κάποια κατάρα έπεσε
βαριά μεσ’ στη ζωή μου,
και δε με σώνει πια κανείς
απ’ την καταστροφή μου.

Αχ, απ’ την καταστροφή μου,
απ’ την καταστροφή μου.