Μέσα στη βαρυχειμωνιά,
μέσα στ’ άγριο ξεροβόρι
άδικα μην ξενυχτάς
και την πόρτα μου χτυπάς,
πικραμένο μου αγόρι.

Κάνε την καρδιά σου πέτρα
κι άλλη κοίτα ν’ αγαπήσεις.
Τα παλιά μας ξέχασέ τα
και μη με κατηγορήσεις.

Έτσι είναι η ζωή,
μην το παίρνεις προσβολή,
όμορφό μου παλληκάρι.
Της γυναίκας η καρδιά
δε γυρίζει στα παλιά,
όταν βρει καινούργια αγκάλη.

Μην αφήνεις τη βροχή
δίχως λόγο να σε δέρνει.
Πάρ’ το απόφαση κι εσύ
ότι πια δεν ξαναζεί
η αγάπη όταν πεθαίνει.

Κάνε την καρδιά σου πέτρα
κι άλλη κοίτα ν’ αγαπήσεις.
Τα παλιά μας ξέχασέ τα
και μη με κατηγορήσεις.

Έτσι είναι η ζωή,
μην το παίρνεις προσβολή,
όμορφό μου παλληκάρι.
Της γυναίκας η καρδιά
δε γυρίζει στα παλιά,
όταν βρει καινούργια αγκάλη.