Βρέχει σταγόνες αίμα,
τρέχει ποτάμι ο καιρός
Μες στην δική μου παλέττα
χώθηκε πάλι ο καημός

Άλλαξα δύο ρολόγια,
μα ίδια η ώρα κτυπά
Βρέχει γνωστά μοιρολόγια,
τρέχει ποτάμι η σκιά

Όλα θυμίζουν εσένα
κι όλα θυμίζεις εσύ
Σ’ ευχαριστώ που για `μένα
είχες δυο λόγια να πεις

Πέφτει η νύχτα στα μαύρα,
η αγκαλιά σου πυρκαγιά
Παίρνει τα πρώτα καράβια
φεύγει η ελπίδα μακριά

Έδιωξα ό,τι με πνίγει,
για να ’χω αναπνοή,
κι έμειναν μόνο τα ρίγη
απ’ την δική σου φωνή