Ράγισε το τζάμι της σιωπής,
θρύψαλα τα λόγια κατά γης,
κι είχανε να λένε για σφάλματα του χτες,
για παλιές πληγές σου, ανοιχτές.

Η αγάπη ξέρει μόνο
να μετράει χαρά και πόνο,
να `ναι φάρος και ελπίδα
μα και άγρια καταιγίδα.

Γίνανε οι χτύποι της καρδιάς
βήματα βαριά της μοναξιάς,
νύχτωσε και ψάχνεις στα όνειρα να βρεις
τις χαμένες ώρες μιας ζωής.

Η αγάπη ξέρει μόνο
να μετράει χαρά και πόνο,
να `ναι φάρος και ελπίδα
μα και άγρια καταιγίδα.