Τρελή καρδιά, σε ποιον θα πεις,
τώρα, την συμφορά σου;
εσύ που τόσο αγάπησες
και δίχως σκέψη χάρισες,
σε όλους τη χαρά σου.

Τώρα, καρδιά μου, δε θα θες,
ανθρώπου, να μιλήσεις
και μ’ απορία θα μου λες,
με τι καρδιά θα ζήσεις.

Τρελή, μήπως δεν ήξερες,
μήπως δεν έχεις πάθει,
μα πάντοτε πληγώνεσαι
και μόνη σου σταυρώνεσαι
από τα ίδια λάθη.

Τώρα, καρδιά μου, δε θα θες,
ανθρώπου, να μιλήσεις
και μ’ απορία θα μου λες,
με τι καρδιά θα ζήσεις.

Τρελή καρδιά, ποιος σου `λεγε
τόσο καλή να είσαι;
άμυαλη, που λυπόσουνα
και πάντοτε δίνόσουνα,
τώρα, μονάχη ζήσε.