Πάλι είσαι κοντά
κι όμως τόσο μακριά.
Στα δυο σου μάτια βλέπω ξανά
πάλι μια συννεφιά.
Πες μου ποιος σου ραγίζει την καρδιά;

Ποιος σου είπε πως δε σ’ αγαπώ;
Κοίταξέ με στα μάτια κι εγώ
θα σε κάνω να δεις καθαρά
την αγάπη που κρύβω καλά.
Μόνο εμένα θ’ ακούς τώρα πια!

Πάλι λόγια μου λες
κι όμως άδικα κλαις.
Στα δυο σου μάτια βρίσκω εγώ
μόνο λόγο να ζω.
Πες μου ποιος σου θολώνει το μυαλό;

Μην, μην τους ακούς,
μην ακούς κανένα ξανά!
Ζουν μέσα στη ζήλεια,
ζουν μεσ’ στην ψευτιά, μεσ’ στην ψευτιά...