Απόψε δε θα κοιμηθώ,
στα όνειρά μου θα χαθώ
και μες στη μοναξιά μου.
Ποιος είμαι ψάχνω για να βρω,
να σ’ αγκαλιάσω δεν μπορώ,
φοβάμαι τη σκιά μου.
Απόψε μόνος θα γυρνώ
και σε βαθύ ωκεανό,
ο πόνος θα με πάρει.
Είναι η αγάπη μου μισή
και στην καρδιά μου είσαι εσύ,
αμαρτωλό φεγγάρι.

Ένα κενό, ένα κενό που μεγαλώνει,
μπροστά σε σένα και τους άλλους,
τους βλέπω όλους αντιπάλους.
Ένα κενό, ένα κενό που με σκοτώνει,
μπροστά σε μένα και σε σένα,
κι όλα μοιάζουνε στημένα.
Ένα κενό, ένα κενό.

Αλλάξαν όλα ξαφνικά,
δεν θέλω λόγια δανεικά,
δεν θέλω εξηγήσεις
και φεύγω μόνος μου αλλού,
στους διαδρόμους του μυαλού,
ζητάω απαντήσεις.
Θα έρθει πάλι το πρωί
και το όνειρό μου θα καεί,
μες στη φωτιά της μέρας.
Ψυχή δεν έχεις και εποχές
και δίχως τύψεις και ενοχές
θα φεύγεις σαν αέρας.

Ένα κενό, ένα κενό που μεγαλώνει,
μπροστά σε σένα και τους άλλους,
τους βλέπω όλους αντιπάλους.
Ένα κενό, ενά κενό που σκοτώνει,
μπροστά σε μένα και σε σένα
και όλα μοιάζουνε στημένα.
Ένα κενό, ένα κενό.