Μαχαίρι είναι η αγάπη μου
που το κρατώ στα χέρια
κι όπου το πιάνω κόβομαι
κι όπου ακουμπάει πεθαίνω

τα’ αφήνω λίγο δεν μπορώ
το ξαναπαίρνω πάλι
έρχονται πάλι οι μαχαιριές
η μια μετά την άλλη

η ομορφιά του αβάσταχτη
η γλύκα του βαθιά
κι ο πόνος στην πληγή νερό
τρέχει και δεν τελειώνει

και το χαϊδεύω το φιλώ
κι μαχαιριές πληθαίνουν
είμαι μονάχα μια πληγή
που όσο πάει βαθαίνει