«Κάπου σε ξέρω» του `π’ ο ήλιος
«κάπου σε έχω ξαναδεί:
ήσουν με τους ανθρώπους φίλος,
και τραγουδούσες στη βροχή…».
«Κάπου σε ξέρω» του `πε η νύχτα
«κάποτε σ’ είχα ονειρευτεί:
τα χέρια σου άπλωνες στ’ άστρα
ξαπλωμένος στην πράσινη γη».

«Μη μου μιλάτε» είπ’ εκείνος
ο φοβισμένος μου εαυτός·
κάτι από μένα έχει πάρει
και έχω μείνει αδειανός.
«Κάποτε ήμουν ουρανός»