Δεν υπάρχει τόπος να μπορώ να πάω,
δεν υπάρχει χρόνος μόνος να βρεθώ.
Στο μεταξύ μας κενό
ούτε στιγμή δε χωράω,
και στ’ αδιέξοδο αυτό
πάλι σε σένα γυρνάω.

Γιατί εσύ
ήσουν πάντα εκεί που εγώ προχωρούσα.
Εσύ
ήσουν μόνο ζωή σ’ ό,τι εγώ και να ζούσα.
Εσύ
ήσουν τέλος κι αρχή, είσαι ό,τι αγαπούσα.

Δεν υπάρχει πόρτα πίσω μου να κλείνει
κι όσα έχουν γίνει να μη θυμηθώ.
Ποιον ουρανό ν’ αρνηθώ,
πού θα μπορούσα να πάω,
αφού παντού θα σε βρω,
πάλι σε σένα γυρνάω.

Γιατί εσύ
ήσουν πάντα εκεί που εγώ προχωρούσα.
Εσύ
ήσουν μόνο ζωή σ’ ό,τι εγώ και να ζούσα.
Εσύ
ήσουν τέλος κι αρχή, είσαι ό,τι αγαπούσα.